به گزارش روستانیوز، آن‌طور که شیرعلی بهادری دشتی، مدیر جهاد کشاورزی دشتی می‌گوید، پایین‌رفتن سطح آب سفره‌های زیرزمینی در دشت‌های حاصلخیز شهرستان و به تبع آن شورشدن آب چاه‌های کشاورزی و در نهایت کاهش کمیت و کیفیت محصول تولیدی و عدم استمهال تسهیلات بانکی با توجه به خشک‌سالی‌ها تنها بخشی از مشکلات است؛ لذا می‌طلبد مسئولان با ایجاد زمینه برای رفع مشکلات، این صنعت مهم را در سطح شهرستان دشتی توسعه دهند. در ادامه مشروح مصاحبه با وی را برای بررسی بیش‌تر مشکلات بخش کشاورزی شهرستان دشتی می‌خوانیم.
جناب بهادری، در مورد شهرستان دشتی و کشاورزی در آن توضیح دهید.
شهرستان دشتی با مساحت پنج‌هزار و 346کیلومترمربع در جنوب شرق استان بوشهر واقع شده و از شرق به استان فارس، از شمال به شهرستان دشتستان، از غرب و شمال غرب به شهرستان تنگستان، از غرب و جنوب غرب به شهرستان دیر و از جنوب به شهرستان جم منتهی می‌شود و از لحاظ وسعت دومین شهرستان استان بوشهر محسوب می‌شود. این شهرستان با جمعیتی بالغ بر 86هزار نفر و دارابودن حدود 64هزار هکتار اراضی قابل کشت (14هزار هکتار اراضی آبی، 40هزار هکتار اراضی دیم و 10هزار هکتار آیش)، دومین قطب تولید محصولات کشاورزی اعم از محصولات زراعی و باغی در استان بوشهر است.
شهرستان دشتی پتانسیل ویژهای برای تولید انواع محصولات سبزی و صیفی اعم از گوجه‌فرنگی، بادمجان، انواع جالیز و سبزیجات خوراکی و همچنین گندم و کنجد و نیز محصولات باغی نظیر خرما، مرکبات و کنار پیوندی دارد. این شهرستان همچنین استعداد ویژهای در تولید و پرورش انواع دام سبک و سنگین از جمله گاو، گوسفند، بز و شتر و طیور و نیز آبزی‌پروری دارد.
ظرفیت‌های شهرستان دشتی در بخش کشاورزی چیست؟
این شهرستان در اقلیم گرم و خشک قرار گرفته و میانگین بلندمدت بارش سالیانه آن حدود 220میلی‌متر است. شهرستان دشتی دارای پنج دشت حاصلخیز با منابع آب‌های زیرزمینی و جاری است که عبارتند از: دشت پلنگ، دشت کاکی، دشت چاهگاه، دشت باغان و دشت خورموج. وجود رودخانههای دائمی مند و دشت پلنگ و همچنین رودخانه شیرین باغان امکانات بالقوهای را برای افزایش تولید محصولات زراعی و باغی ایجاد کرده است که این امکانات بالقوه را میتوان به فعلیت رساند؛ به‌خصوص با احداث سدهای دشت پلنگ و باغان شاهد افزایش چشمگیری در میزان تولیدات گیاهی و دامی خواهیم بود. سطح زیر کشت محصولات گلخانهای در این شهرستان حدود 158هکتار در 211 واحد است و فعالان این بخش سالانه حدود یک‌میلیارد و 100میلیون قطعه نشاء و حدود 12هزار و 960تن محصول نظیر خیار، فلفل و گوجه فرنگی به ارزش840میلیارد تومان تولید می‌کنند. شهرستان دشتی ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های ویژهای در بخش کشاورزی دارد که دارا بودن مقام اول در تولید نشاء گوجه‌فرنگی و انواع نشاء فلفل، بادمجان و محصولات جالیزی (یک میلیارد و100میلیون قطعه در سال) با دستگاههای تمام اتوماتیک؛ دارا بودن مقام نخست در تولید کنار پیوندی؛ تولید بالغ بر 200هزار تن گوجه‌فرنگی و ایفای نقش در تنظیم بازار در فصول پاییز و زمستان؛ پتانسیل ویژه در تولید گیاه دارویی آلوئه‌ورا؛ داشتن اراضی حاصلخیز حاشیه رودخانه مند و امکان انجام آبیاری تکمیلی برای گندم دیم؛ امکان پرورش شتر و افزایش ظرفیت پرورش آن؛ امکان توسعه طرح‌های مرغداری تا 880هزار قطعه؛ داشتن پتانسیل خاص تولید و افزایش سطح مرکبات به‌خصوص لیموترش و لیموشیرین و ارقام تجاری نخل؛ داشتن پتانسیل تولید و پرورش زنبورعسل(580تن عسل در سال جاری از زنبورستان‌های شهرستان استحصال شده است)؛ داشتن ظرفیت ویژه تولید محصول در گلخانه (شامل خیار، خربزه درختی، گوجه‌فرنگی و توت‌فرنگی)؛ تولید محصول سالم و ارگانیگ خرما در باغ‌های آبی و دیم؛ داشتن آب و هوا و اقلیم ویژه برای تولید محصولات سبزی و صیفی خارج از فصل در فضای باز (گوجه‌فرنگی، انواع فلفل و محصولات جالیزی نظیر خربزه، هندوانه و...)؛ داشتن پتانسیل ویژه در تولید محصول کنجد هم به عنوان قطب تولید بذور مادری و هم به عنوان تولید کنجد مورد نیاز صنایع فرآوری از قبیل کارگاه‌های ارده‌سازی، تولید حلوا شکری و شیرینی‌پزیها؛ واگذاری بیش از یک‌هزار و 470هکتار از اراضی ساحلی شهرستان در قالب پروژه سایت پرورش میگو؛ داشتن 5/22کیلومتر مرز آبی با خلیج فارس و امکان توسعه فعالیت‌های صید و صیادی و آبزی‌پروری؛ داشتن بیش از 20رشته قنات به طول 19کیلومتر و 29دهنه چشمه، جاده بین مزارع به طول 23کیلومتر، سطح آبیاری تحت فشار 12هزار و 500هکتار، انتقال آب کانال 30کیلومتر، انتقال آب با لوله 18کیلومتر، تعداد چاه آب کشاورزی مجاز یک‌هزار و 335حلقه و داشتن هشت واحد انبار علوفه به ظرفیت دو هزار تن تنها بخشی از ظرفیت‌های شهرستان دشتی در بخش کشاورزی است.
چالش‌های عمده در بخش کشاورزی شهرستان دشتی چیست؟
برقی نبودن چاه‌های کشاورزی و بالابودن هزینه تأمین سوخت به‌خصوص در مناطق دوردست نظیر باغان، کردلان و دشت پلنگ؛ خشک‌سالی‌های متوالی اخیر و متضرر شدن بهره‌برداران و بدهکار شدن به سیستم بانکی و نیز افزایش سرسام‌آور بدهی‌های معوقه؛ پایین‌بودن قیمت خرید تضمینی محصولات مهم و استراتژیک از جمله گندم و دانه‌های روغنی با توجه به بالابودن هزینه‌های تولید؛ واردات محصولات کشاورزی در فصولی از سال که همان محصولات در کشور به میزان کافی تولید می‌شوند؛ پایین‌رفتن سطح آب سفره‌های زیرزمینی در دشت‌های حاصلخیز شهرستان و به تبع آن شورشدن آب چاه‌های کشاورزی و نهایتاً کاهش کمیت و کیفیت محصول تولیدی؛ ناکافی‌بودن سوخت بخش کشاورزی برای دارندگان موتورپمپها، تراکتورها، مرغداریها و گلخانهها؛ ناکافی بودن اعتبارات سرمایه‌ای و هزینه‌ای؛ کمبود اعتبار برای خرید نقدی کودهای شیمیایی؛ کمبود تسهیلات ویژه در بخش کشاورزی به‌خصوص در بخش آبیاری تحت فشار؛ نبود تخصیص آب در بخش کشاورزی؛ به‌روز نبودن تعهد بیمه‌گر؛ تأخیر در شروع عملیات بیمه‌گری؛ عدم شمولیت بیمه برای بعضی از محصولات نظیر محصولات جالیزی و همچنین تأسیسات بخش کشاورزی؛ کمبود نیروی انسانی در مدیریت و مراکز (کمبود نیروی نگهبان در کاکی و شنبه)؛ عدم تطابق زمان مبادله موافقت‌نامه با تقویم زراعی و زمان انجام پروژه‌ها؛ فقدان بازار مناسب جهت گوجه تولیدی استان؛ عدم استمهال تسهیلات بانکی با توجه به خشکسالی سال‌های گذشته؛ عدم تخصیص اعتبار جهت تأسیسات و بخش‌های زیربنایی بخش کشاورزی که در اثر حادثه دچار خسارت شده‌اند و عدم تطبیق تعرفه بیمه محصولات کشاورزی با هزینه تولید آن از جمله مهم‌ترین چالش‌ها در بخش کشاورزی شهرستان دشتی است.
گزارش از ندا کنجکاو نیک