به گزارش روستانیوز به نقل از صدا و سیما، فرامرز مردانی افزود: واگذاری‌ها، تخصیص‌ها، جداسازی حرایم شهرها و روستاها و فعالیت‌های که برای توسعه عمرانی و اقتصادی استان انجام پذیرفته، سبب کاهش مراتع به سطح ۹۸۰هزار هکتار شد.
رییس اداره مراتع اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه عمده مراتع استان از نوع درجه ۳ و مراتع تخریب شده هستند، افزود: دلایل مختلف مانند چرای مفرط، چرای غیراصولی و خارج از فصل، بوته‌کنی و برداشت بی‌رویه گیاهان دارویی و ایجاد جاده دسترسی سبب تخریب مراتع می‌شود.
وی گفت: در حال حاضر تنها استفاده از مراتع استان برداشت علوفه برای چرای دام است و از دیگر ظرفیت های مراتع غافل هستیم، اما در سنوات گذشته اقدامات خوبی انجام شده به طوری که برای بهره‌برداران مراتع دوره های آموزشی برگزار شد.
مردانی افزود: بهره‌برداران باید توجیه شوند که در بحث گیاهان دارویی سرمایه‌گذاری کنند و بهره‌برداری اصولی انجام دهند.
وی گفت: در استان ما ۲۷۰ گونه دارویی وجود دارد که به صورت دارویی، خوراکی و صنعتی و به صورت‌تر و تازه خوری یا به صورت خشک مصرف می‌شود که گونه‌های بارز آن کلوس، موسیر، بن‌سرخ، تره، جاشیر شیرین، آنغوزه، باریجه و زرین گیاه که کمیاب است را می‌توان نام برد.
مردانی افزود: کارهای خوب دیگری مانند تولید ریشه آنغوزه، کلوس و باریجه و جاشیر شیرین با کمک جوامع محلی انجام شده و مردم را ترغیب کردیم تا این ریشه‌ها را بخرند و حتی در مساحت‌های کوچک برای حفظ گونه کشت کنند.
وی گفت: در حال حاضر از بخش مرتع به صادرات فکر نمی‌کنیم و بیشتر به حفظ گونه توجه می‌شود، زیرا اگر گونه‌های گیاهی را توسعه ندهیم نمی‌توان از گیاهان دارویی برداشت کنیم چرا که معمولا برداشت غیر اصولی است و باعث تخریب مراتع می‌شود، اول باید ظرفیت‌های لازم را در بهره‌برداران ایجاد، توسعه و افزایش دهیم سپس با تهیه طرح‌های مدیریتی مناسب زمینه بهره‌برداری اصولی را ایجاد کنیم.
مردانی خاطرنشان کرد: در مراتع استان یک هزار هکتار قرارداد ماده ۳ انجام شده است که اگر برای هر هکتار یک نفر در نظر گرفته شود هزار نفر به صورت مستقیم مشغول کار هستند.
وی گفت: در حال حاضر با همکاری مرکز تحقیقات روی شناسایی گیاهان دارویی کار می‌کنیم و به دنبال اقتصادی شدن گیاهان دارویی هستیم که به زودی نتیجه به مرتع‌داران و بهره برداران می‌رسد تا از آن استفاده کنند، هدف اول حفظ رویشگاه‌های طبیعی و سپس توسعه و تولید انبوه و اقدام به صادرات این گونه‌های با ارزش است.