دریاچه خزر

یک کارشناس محیط زیست گفت: مهم ترین عامل افزایش بار آلاینده‌ها در دریای خزر، ورود پساب‌های کشاورزی است. 

محمد درویش در گفت وگو با «روستانیوز» درباره مهم ترین عامل آلودگی دریای خزر گفت: پساب‌های کشاورزی حجم بسیار زیادی دارند و متأسفانه کیفیت اکوسیستم خرز را به مخاطره می‌اندازند. 
وی در ادامه با بیان این که این آلودگی فقط مربوط به ایران نیست، افزود: کشورهایی مثل ترکمنستان، آذربایجان، قزاقستان و روسیه هم بار آلایندگی بسیار زیادی را به دلیل زمین‌های کشاورزی مورد استفاده خود وارد خزر می‌کنند. بعد از پساب‌های کشاورزی، فاضلاب‌های شهری در حال آلوده‌کردن شدید طبیعت هستند. عامل سوم آلودگی دریای خزر، صنعت است. فاضلاب‌های صنعتی در حال از بین بردن کیفیت خزر هستند و به تمام این مسائل باید ورودی آب به خزر را هم اضافه کنیم. 
این فعال محیط زیست در ادامه اظهار کرد: کیفیت ورودی‌های خزر به دلیل سدسازی‌های متعدد و طرح‌های انتقال آب در پنج کشور عضو در حال کاهش است. روند گرمایش جهانی هم به این معضل دامن زده است و با افزایش تبخیر آب، کاهش ورودی آب خزر و افزایش بار آلایندگی‌ها سبب می‌شود میزان آلایندگی دریای خزر چند برابر استانداردهای جهانی شود و شاهد از بین رفتن گونه‌های آبزی ارزشمند شویم. ماهیان خاویاری و فک خزری هم در نتیجه این شرایط در خطر انقراض قرار گرفته‌اند. 
درویش درباره اقدامی که باید برای جلوگیری از آلودگی خزر انجام شود، گفت: در جلسات پنج کشور حوضه آبریز تمهیدات لازم برای جلوگیری از آلودگی دریای خزر باید در نظر گرفته شود، زیرا هیچ گاه به تنهایی نمی‌توان مشکلات خزر را حل کرد. حتماً باید میثاق نامه‌ای بین این کشورها امضاء شود و همه آن را رعایت کنند. این استدلال که سایر کشورها طرح انتقال آب دارند، پس ما هم باید این کار را انجام دهیم و آلودگی آن اهمیتی ندارد، چاره کار نیست، بلکه باید بگوییم کشور ما خزر را آلوده نمی‌کند و در مقابل سایر کشورها نیز نباید خزر را آلوده کنند. 
وی در ادامه درباره نقش قانون‌گذاری برای جلوگیری از ورود آلودگی به خزر نیز بیان کرد: قانون این کار وجود دارد و در برنامه پنج ساله سوم توسعه نیز قید شده است که تمامی سکونتگاه‌های بالای ۲۰۰هزار نفر که در کنار سواحل و تالاب‌ها هستند، باید تصفیه خانه داشته باشند و فاضلاب نباید مستقیماً وارد پهنه‌های آبی شود.
درویش با بیان این که متأسفانه نمایندگانی که این قانون را تصویب کردند، در پی اجرای آن نیستند، اضافه کرد: با استدلال کمبود بودجه در جایی دیگر صدها برابر صرف سدسازی می‌کنند؛ به عنوان مثال در استان‌های شمالی می‌گویند که آب آلوده شده، زباله بیداد می‌کند، کیفیت آب شرب به خطر افتاده و کشاورزی با مشکل روبه رو شده و به همین دلایل بیان می‌کنند که باید سدسازی کنیم. در حالی که باید به فکر بهبود کیفیت آب باشند و اجرای قوانینی را که تصویب کرده‌اند، گردن بگیرند.

گزارش از فهیمه تماشایی

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
6 + 1 =