امیر یوسفی در گفتوگو با «روستانیوز» اظهار داشت: برای نمونه در آغاز ورود بیماری کرونا به کشور، دولت وعده داد اگر مجموعههای تولیدی نیروهای فعال خود را حفظ کنند و تعدیل انجام ندهند، با تسهیلات دولتی حمایت خواهند شد، اما زمانی¬که قرار بر اجرای این وعده شد، شرایط به گونه¬ای بود که امکان دریافت تسهیلات وجود نداشت.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: در کشورهای مختلف دنیا که توانستهاند در کشاورزی رشد داشته باشند، شاهد حمایتهای به¬موقع دولت از آن بخش هستیم. ما در کشاورزی با یک اشتغال پایدار مواجهیم. وقتی کشاورز بتواند ماشین¬آلات به¬روز تهیه کند، علاوه بر این¬که برای سال¬های طولانی نیاز خود را رفع کرده است، قیمت تمام¬شده تولید هم کاهش پیدا خواهد کرد. قاعدتاً این کار باعث خواهد شد که درآمد کشاورز بالاتر برود و کار کشاورزی هم مستمر باشد. این درحالی است که هر روز شاهد این هستیم که در بخش کشاورزی هزینهها افزایش پیدا میکند.
در شرایط فعلی کشاورز به دولت یارانه میدهد
یوسفی افزود: به¬جای این¬که دولت به کشاورز یارانه بدهد، این کشاورز است که با تحمل انواع فشارهای اقتصادی و تولید محصول و فروش ارزان آن (حتی در خرید تضمینی که قیمت خرید کم¬تر از تورم است)، به دولت یارانه میدهد.
وی بیان کرد: وقتی خبری از حمایتهای به¬موقع نباشد، بخشی که با توجه به شرایط اقلیمی ایران و تنوع آبوهوایی میتوانست هم کشور را از واردات محصولات غذایی بینیاز کند و هم با رشد مناسب و افزایش کیفیت و کمیت تولیدات، جایگاه مهمی در صادرات غیرنفتی داشته باشد، در تأمین نیازهای داخلی با مشکل مواجه میشود.
نایب اول کمیسیون کشاورزی و صنایع وابسته اتاق بازرگانی ایران افزود: اگر دولت به¬موقع به حمایت از بخش کشاورزی می¬پرداخت و سرمایه¬گذار برای ورود به این عرصه ترغیب میشد، حال کشاورزی و متعاقب آن امنیت غذایی ما بسیار بهتر از وضعیت فعلی بود. ازسوی دیگر، وقتی تولیدات کشاورزی کفاف زندگی یک خانواده را نمیدهد، شاهد مهاجرت و حاشیه¬نشینی هستیم. این جای نگرانی است که یک خانواده کشاورز مجبور به مهاجرت و حاشیه¬نشینی میشود، زیرا نشان می¬دهد که نتوانستیم در بخش کشاورزی رونق ایجاد کنیم و هدفمندی یارانهها هم کمکی به ما نکرده است.
وی در پاسخ به این¬ سؤال که در اجرای هدفمندی یارانهها بیش از ۱۰سال است که مبلغ ۴۵هزار و ۵۰۰ تومان به مردم پرداخت می¬شود، در حالی که آن زمان دلار یک¬هزار تومان بود و امروز بالای ۲۳هزار تومان است، نظر شما در این رابطه چیست و این¬که دولت چه میزان در حمایت از اقشار آسیبپذیر موفق بوده است و آیا نیاز به تغییر میزان یارانهها وجود دارد یا خیر گفت: معتقدم از ابتدا هم بحث واریز یارانه به این شکل جالب نبود، اما این¬که ۱۰سال با همین رقم محدود ادامه یابد، آن¬هم زمانیکه دلار یک هزار تومانی آن سال¬ها را با دلار ۲۳هزار تومانی حال حاضر مقایسه کنیم، یعنی یک بیست و سوم ارزش پیدا کرده است که با ارزش آن سالها قابل قیاس نیست؛ هرچند همان زمان هم ناچیز بود. اگر قرار است پرداخت یارانه¬ها ادامه¬دار باشد، باید مبلغی باشد که حداقل ۵۰درصد ارزش آن زمان را داشته باشد تا بخشی از هزینه¬های اقشار آسیب¬پذیر را تأمین کند.
بخش تولید مظلوم واقع شده است
او در پاسخ به این سؤال که با توجه به اجرای هدفمندی یارانهها بسیاری شعار دادند که قرار است از زیرساختها و تولید حمایت شود، اما با گذشت سالها شاهد هستیم نه زیرساختی درست شده، نه تولید حمایت شده است و حال و روز تولیدکنندگان بر کسی پوشیده نیست، آیا اجرای اشتباه قانون روند کار را با مشکل¬ مواجه کرد یا اشتباه در سیاستگذاری اقتصادی بود، توضیح داد: در جذب سرمایه¬گذاری موفق نبوده-ایم. در بحث حمایت از کشاورزی و تولید و گسترش زیرساختها در این دو حوزه یعنی کشاورزی و تولید هم موفق عمل نکرده¬ایم.
یوسفی همچنین در پاسخ به این سوال که با اجرایینشدن ماده ۸ قانون هدفمندی یارانهها و اوضاع فعلی کشاورزی فکر می¬کنید مجلس یا دولت باید به چه سمتی برود تا هم امنیت غذایی کشور تأمین شود و هم اعتبار لازم برای حمایت از کشاورزی به این بخش تخصیص یابد، گفت: اولین گام این است که دولت به این نتیجه برسد که یک زمانی درآمد نفتی داشتیم و واردات انجام میدادیم، اما اکنون شرایط کشورمان مانند سابق نیست و خبری از درآمد نفتی بیحساب و کتاب که در اختیار واردکننده قرار میگرفت نیست. امنیت غذایی مقوله¬ای بسیار حائز اهمیت است و کشاورز است که میتواند این امنیت را ایجاد کند.
وی ادامه داد: اگر ما این دو قشر یعنی کشاورز و تولیدکننده را حمایت کنیم، نه در حد شعار که حقیقتاً حمایت کنیم، گام مهمی برداشته¬ایم. زمانی¬که تسهیلات بانکی به همان میزان که برای تولیدکننده است، برای واسطه¬گر یا دلال هم باشد، بانک تمایل دارد به واسطه¬هایی وام بدهد که به¬راحتی از پس سود ۱۸درصدی برمیآیند نه تولیدکنندهای که درآمدی به¬مراتب کم¬تر از این سودهای بانکی خواهد داشت؛ بنابراین باید فراتر از شعار رفت و قوانین حمایتی را به¬درستی اجرا کرد و بر این اجراها هم نظارت کافی داشت.
گزارش از فهیمه تماشایی