قاعدتاً زنجیره کشاورزی شامل صنایع غذایی و صنایع وابسته است که بخش‌های ماشین‌آلات، بخش‌های دامداری و حوزه‌های گسترده دیگری را شامل می‌شود. در حوزه برندسازی صنعت غذا که به صنعت کشاورزی وابسته است، بسیار قوی و خوب عمل کرده‌ایم. شاید بهترین برندهای ما که مردم روزمره با آن سروکار دارند، برندهای متعددی در حوزه صنعت غذاست که گاه برندهای بین‌المللی هم در میانشان دیده می‌شود. بعضی از این برندها در خارج از کشور جاافتاده است و در حوزه‌های مختلفی هم فعالیت دارند. باید بگویم برندسازی در صنعت غذای وابسته به کشاورزی قابل اتکا و خوب است.
علی شریعت مقدم در گفت‌وگو با روستانیوز ادامه داد: برند چند بخش دارد؛ مثل برند شرکت‌ها، برند محصولات کشاورزی و برندهای ملی مثل پسته که به‌نام ایران و در بسیاری از کشورهای دیگر شناخته شده است و صادر می‌شود.
او گفت: بحث مهم‌تر سرمایه‌گذاری در زنجیره ارزش است. در برند ملی می‌توان هلند را مثال زد؛ چراکه در صنعت کاشت گل پیشگام شده است.
شریعت مقدم ادامه داد: اصولاً فعالیت در زنجیره در کشورهای اروپایی راحت‌تر شکل می‌گیرد. درواقع در اروپا چون ارائه محصولات و نوع بسته‌بندی آن‌ها مرغوب‌تر است، فعالان بخش خصوصی فرصت‌های اقتصادی در بازار پیدا می‌کنند تا به برندهای بزرگ اقتصادی و ملی تبدیل شوند. به‌علاوه روان بودن کسب‌وکار، قواعد ساده‌تر برای ادغام شرکت‌ها و خریدوفروش شرکت‌ها باعث شده که در حوزه‌های مختلف کشش بازار بیش‌تر شود.
رئیس کمیسیون کشاورزی و صنایع وابسته اتاق ایران درمورد زیرساخت‌ها در برندسازی گفت: قاعدتاً زیرساخت در ابعاد مختلف به سرمایه‌گذاری چندجانبه نیاز دارد.
او تأکید کرد: قاعدتاً یک نظام اقتصادی مبتنی بر کشاورزی تجاری باید منافع بیش‌تری را برای توسعه بازار و رقابت‌پذیری صرف کند که کم‌شدن ضایعات بخشی از آن است و پیش‌بینی لجستیک لازم مثلاً سردخانه‌ها، کاروان‌هایی که بتوانند کالاهای کشاورزی را به‌موقع حمل‌ونقل کنند و ترمینال‌هایی که بتوانند آن‌ها را حفظ کنند، جزو اصلی‌ترین مواردند.
گزارش از فهیمه تماشایی