شهریار شفیعی در گفتوگو با روستانیوز گفت: مانع بعدی نداشتن رابطه بانکی با جهان است؛ بهعنوان مثال درمورد یخچالی که در داخل تولید میشود و قطعات آن باید از خارج وارد شود، نیاز است که نقل و انتقال پول صورت بگیرد.
شفیعی افزود: از سوی دیگر بخش بزرگی از اقتصاد ما تحت کنترل دولت نیست و در عوض تحت کنترل نهادهایی است که از پرداختن هرگونه مالیات یا انجام بازرسی سر باز میزنند؛ بههمین دلیل در بسیاری از مواقع این بخش بزرگ از اقتصاد توسط دولت قابلکنترل نیست.
وی تصریح کرد: مانع بعدی در مسیر بهبود فضای کسبوکار، دستوری بودن نرخ ارز است؛ یعنی سعی میشود ارز در یک نرخ مشخص نگه داشته شود، درحالیکه آن نرخ واقعی نیست.
شفیعی خاطرنشان کرد: مسأله بعدی این است که آموزشهای مدیریتی به اندازه لازم و کافی ارائه نمیشود؛ درحالیکه ما هم مراکز آموزشی دولتی داریم و هم دانشگاهها وارد این مقوله شدهاند، اما وقتی منابع و طرز تدریس را نگاه میکنیم، میبینیم که آموزشها بسیار ابتدایی است. با وجود این بسیاری از مدیران ما این روشهای ابتدایی را هم نمیدانند.
با ایجاد تورم کاذب پولدارها برنده میشوند و مردم بازنده
این کارشناس حوزه کسبوکار اظهار داشت: ازجمله مباحث سرمایهداری که با آن روبهرو هستیم، تا حدودی سرمایهداری سیاسی و سرمایهداری غیرصنعتی است؛ به این معنا که شخص قیمت زمینهایش بالا میرود یا در جایی زمینخواری کرده و از آنجا سرمایهای را بهدست میآورد و در جاهای دیگر مصرف میکند. به این ترتیب این شخص اصلاً به دانستن مباحث اقتصادی و آنچه یک تاجر باید بداند، نیاز ندارد.
شفیعی ادامه داد: مسأله بعدی این است که تعداد دستگاهها و کسانی که در بحث کسبوکار قانونگذارند، بسیار زیاد است. این در شرایطی است که در کشورهای کوچک اطرافمان مثل امارات فضای تجاری مناطق آزاد و حتی مناطق غیرآزاد بسیار باز و در آنجا کار کردن بسیار راحت است؛ درحالیکه در اینجا هر کاری بخواهیم انجام بدهیم، دهها بخش و حوزه سرک میکشند و هر کدام مطالبهای دارند و به این ترتیب روند انجام کار کند میشود.
وی خاطرنشان کرد: نداشتن برنامهریزی و درگیر بودن صنعت با سیاست، باعث شده که همه موارد بهنوعی دچار سردرگمی بشود و بهتبع آن حجم نقدینگی بزرگی که در کشور وجود دارد، به یکباره بهسمت خرید سکه و زمین برود یا به بورس و فرابورس سرازیر شود و تورم کاذب ایجاد کند.
شفیعی افزود: با ایجاد تورم کاذب باز هم افراد پولدار برنده و مردم نیز بازنده اصلی میشوند.
شفیعی در پاسخ به این پرسش که چه کارهایی برای رفع موانع کسب و کار باید انجام شود، گفت: بخش بزرگی از این موارد و موانع دست ما نیست، اما آن قسمتی که در اختیار ماست و میتوان کارهایی انجام داد، مربوط به بخش آموزش است. باید به افراد آموزش بدهیم و دید تجاریشان را درست کنیم؛ چراکه عدهای پول درآوردن را تنها از طریق رانت، قطع درختان جنگل، تغییر کاربری زمینها، زمینخواری و غیره یاد گرفتهاند و کار دیگری بلد نیستند؛ بنابراین آموزش مسألهای است که میتوان به آن وارد شد.
وی درخصوص رتبه ایران در بهبود فضای کسبوکار در دنیا گفت: تا جاییکه میدانم بین 186 کشور دنیا ما جزو 100 کشور اول نیستیم و بهعبارت دیگر در یکچهارم پایین جدول قرار داریم.
شفیعی درباره دلایل کند بودن روند صدور مجوز راهاندازی کسبوکار در ایران نیز گفت: اصلیترین دلیل آن عدم شفافیت دستگاههای ما، وجود رانتهای اطلاعاتی و رانتهای مجوزی است که در نهایت نوعی از فساد نهادینه را ایجاد کرده است.
وی خاطرنشان کرد: در هر جاییکه روشی برای ثروتآفرینی نباشد، هر کسی جایگاه خود را به یک کمینگاه برای شکار کردن تبدیل میکند.