البته چندین‌بار طرح‌هایی جهت ساماندهی تعطیلات در مجلس مطرح شد؛ اما تاکنون نتایج ملموسی نداشته است. در سال ۵۸ تلاش‌های رجایی، وزیر آموزش و پرورش وقت، برای کاهش تعطیلات نوروزی به پنج روز با اعتراضاتی مواجه شد و بعدها این تعطیلات بیش‌تر هم شد و رسمیت یافت. البته نوروز باستانی پارسی‌زبانان یک رویداد فرهنگی ارزشمند است که حتی با تأخیر به ثبت جهانی رسیده؛ اما وقایع مرتبط بسیاری با آن مثل همین تعطیلات ۱۷ روزه به رخدادی مخرب مبدل شده است. در طول ایام نوروز تمام مطبوعات و جراید به تعطیلی و خواب زمستانی می‌روند و حتی ماهنامه‌ها و نشریات دیگر هم در ماه اول فعال نیستند و مدارس و آموزشگاه‌ها هم تقریباً از دهه آخر اسفند غیرفعال می‌شوند. از سویی صدها میلیون دلار ارز نیز برای سفرهای پرحجم خارجی خرج می‌شود؛ این در حالی است که مشاغل آزاد و فصلی از این تعطیلات و رکود بعد آن آسیب بسیاری می‌بیند. متأسفانه کارگاه‌های بسیاری در ایام عید به‌دلیل مشکلات مالی، کارگران خود را به مرخصی بدون حقوق می‌فرستند و حتی عید به تاریخی برای تعدیل پرسنل تبدیل می‌شود. از سویی در سال آینده ماه رمضان هم از اوایل اردیبهشت‌ماه آغاز می‌شود و مرحله دوم انتخابات هم عاملی برای تعطیلی آموزشگاه‌ها است. اگر به تقویم نگاهی بیندازیم در خردادماه هم چندین تعطیلی پی‌درپی وجود دارد که نیمی از این ماه را عملاً تعطیل می‌کند، بنابراین ما با مجموعه‌ای از شبه‌تعطیلی‌های رکودآور و کسل‌کننده در بهار سال آینده مواجهیم که این موضوع در دوران تحریم و رکود فعلی قطعاً آثار نامناسبی خواهد داشت. به‌جاست درباره این مسائل چاره‌اندیشی شود، زیرا برخی نمایندگان و کارشناسان خسارت هر روز تعطیلی را ۲۰۰ میلیارد تومان برای کشور تخمین زده‌اند.
مجید ذوالفقاری - کارشناس و تحلیلگر بخش کشاورزی