آلبرت بغزیان در گفت‌وگو با «روستانیوز» اظهارداشت: نمی‌توان در این شرایط تحریم تلاش دولت و سازمان برنامه و بودجه را در نادیده گرفت و شاید بهتر از این نتوان بودجه سال ۹۹ را نوشت؛ اما مسأله این‌جاست که بودجه مشخص نمی‌کند که آیا روی بحث معافیت‌های غیرضروری تصمیماتی گرفته شده یا خیر. همچنین بودجه مشخص نمی‌کند که آیا فرارهای مالیاتی را توانسته‌ایم ببینیم و آن‌ها اعلام کنیم یا نه.
بغزیان ادامه داد: از سوی دیگر نشان نمی‌دهد چقدر این بودجه اشتغال‌زا است. درواقع بودجه باید در راستای برنامه توسعه کشور باشد، اما این موضوع هم نشان داده نمی‌شود، مگر این‌که بگوییم این برنامه یک‌پنجم برنامه توسعه کشور است که قرار است امسال این مقدار رشد اقتصادی را پیش ببرد و این میزان اشتغال را ایجاد کند.
این کارشناس مسائل اقتصادی تصریح کرد: همچنین نشان نمی‌دهد که این بودجه چقدر تورم‌زا است، بلکه تنها نشان می‌دهد که می‌خواهیم به واردات کالاهای اساسی ارز اختصاص دهیم؛ اما نشان نمی‌دهد که به‌عنوان مثال در بخش کالاهای غیراساسی برنامه‌ای برای تأمین قطعات یدکی داریم یا خیر.
بغزیان خاطرنشان کرد: ارقام بودجه پشت سه هدف اصلی یعنی کمک به رشد اقتصادی، کمک به ثبات و کاهش قیمت‌ها و بحث اشتغال خوابیده است.
وی افزود: این‌که مسئولان ارقام کلی بودجه را اعلام یا تعیین می‌کنند که کدام دستگاه‌ها چقدر بودجه دارند و... بحثی کلی است. باید مشخص شود مجموعه‌های مربوطه تا چه میزان می‌توانند در کمک به بخش تولید موثر باشند.
این کارشناس مسائل اقتصادی در پاسخ به این پرسش که آیا اقتصاد ایران قابلیت دریافت ۱۵۵هزارمیلیارد تومان مالیات در نظر گرفته شده در بودجه سال ۹۹ را دارد یا خیر گفت: اگر میزان مالیاتی را که جمع‌آوری می‌شود، به تولید ملی تقسیم کنیم، عددی یک رقمی می‌شود؛ درحالی‌که در دنیا این عدد حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد است؛ بنابراین این رقم نشان می‌دهد که یک بخش از اقتصادمان به‌صورت زیرزمینی کار می‌کند و مالیات هم نمی‌دهد؛ لذا دریافت مالیات بیش‌تر از این بخش محقق می‌شود، اما اراده می‌خواهد؛ یعنی بایستی ببینیم سازمان امور مالیاتی، وزارت اقتصاد و نهایتاً خود دولت چقدر مصمم هستند که این بخش از مالیات‌ها را نیز اخذ کنند.