طوفان شن و تش‌باد (آتش باد) دو عامل اساسی موثر در اقلیم و معماری این روستاست. به‌دلیل بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی و عمق کم چاه‌های آب در گذشته، نام روستا چاه‌کوتاه نامیده شده است. قدمت این روستا به اواخر دوره صفوی مربوط است. مردم روستای چاه‌کوتاه در حوادث جنگ‌های جنوب (ایران و انگلیس) نقش فعالی داشته‌اند و آرامگاه‌هایی از آن‌ها به‌جا مانده است. مردم این روستا به‌زبان فارسی با لهجه محلی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.

در دهه 1350 در اجرای طرح کنترل و مهار شن‌های روان، پارک جنگلی چاه‌کوتاه احداث شد و کشت درختان کویری به‌منظور مهار پیشروی بیابان در این منطقه رواج یافت. پارک جنگلی چاه‌کوتاه به یکی از نشانه‌های اصلی این روستا تبدیل شده است.

اقتصاد روستای چاه‌کوتاه بر پایه فعالیت‌های کشاورزی، دامداری، امور خدماتی و تولید صنایع دستی استوار شده است. گندم و جو مهم‌ترین محصول زراعی این روستاست. دامداری سنتی و تولید انواع لبنیات مانند شیر، ماست، پنیر، کره و روغن حیوانی در روستا رواج دارد. گروهی از زنان و دختران روستای چاه‌کوتاه به تولید انواع صنایع‌دستی اشتغال دارند. برخی طرح‌های بافته‌های قالی، گلیم و گبه‌های تولیدی روستا کاملاً رنگ و طرح بومی دارند و حاصل تصویرسازی و هنرمندی زنان و دختران روستاست. 

از مراسم ویژه مردم روستای چاه‌کوتاه می‌توان به مراسم دعای باران، دعای آرامش دریا، آیین‌های عزاداری روز عاشورا و مراسم سنتی عروسی اشاره کرد. در مراسم دعای باران و دعای آرامش دریا، از سازهای بادی و زهی استفاده می‌شود که جذابیت خاصی به برگزاری مراسم می‌بخشد. مردم روستا در این نوع مراسم عمومی حضوری فعال دارند.

سوغات روستای چاه‌کوتاه شامل صمغ، کندر، داروهای گیاهی و لبنیات است و طبخ للک، رشته و انواع غذاهای جنوبی در روستای چاه‌کوتاه رواج دارد.

پارک جنگلی چاه‌کوتاه با قدمتی 40 ساله، پارک بسیار زیبایی است که به زیستگاه گونه‌های گیاهی و درختی مناطق کویری و حاره‌ای و گونه‌های پرندگان ساحلی تبدیل شده است. مسیرهای بسیار زیبایی در دل این پارک جنگلی احداث شده است که از میان درختان کویری عبور می‌کند. آواز پرندگان و سکوت و پاکیزگی عمومی فضا، جذابیت پارک را دوچندان کرده است. نخلستان‌های انبوه خرما و مزارع طلایی گندم از دیگر چشم‌اندازهای زیبای این روستاست.