ناصر تاج‌آبادی در گفت‌وگو با «روستانیوز» گفت: معمولاً شهد گیاهان در دمای خاصی جاری می‌شود؛ بنابراین زنبوردار ناگزیر است در اوایل بهار که بحث رشد جمعیت کندوها نیز مطرح است، از شکر برای تأمین انرژی زنبور استفاده کند. به همین دلیل تا زمانی‌که شهد گیاهان جاری نشده، زنبوردار اگر از شکر یا شربت شکر استفاده کند، در مقوله زنبورداری و عسل تولیدی اشکالی به‌وجود نمی‌آید.
تاج‌آبادی افزود: زمانی زنبورداران باید از استفاده شربت شکر اجتناب کنند که جریان شهد شروع شده باشد و زنبوردار هدفش تولید عسل طبیعی باشد. در آن زمان دیگر نیاز به تغذیه با شکر نیست، اما بعد از برداشت عسل مجدداً زنبور برای زمستان به ذخیره نیاز دارد و در این زمان است که می‌تواند از عسل یا شربت شکر استفاده کند.
وی ادامه داد: الزام تغذیه با شکر در مناطق مختلف و با توجه به آب‌وهوا متفاوت است، اما معمولاً در اواخر فصل تابستان و اوایل فصل پاییز نیاز است که زنبوردار کلنی خود را با شربت شکر تغذیه کند تا زنبور پس از ذخیره، غذای کافی برای زمستان‌گذرانی‌اش داشته باشد.
این پژوهشگر بخش زنبورداری در پاسخ به این سوال که استاندارد استفاده از شکر در هر کلنی طی یک سال چقدر است، گفت: حدوداً ۱۰ کیلوگرم به‌ازای هر کلنی است، اما در مناطق سردسیر ممکن است به شکر بیش‌تری نیاز باشد.
تاج‌آبادی درخصوص زمان تولید عسل نیز گفت: زمان تولید عسل نیز در مناطق مختلف متفاوت است؛ برای مثال، در شمال کشور که بهارنارنج وجود دارد، در اردیبهشت‌ماه برداشت عسل مرکبات صورت می‌گیرد، اما در مناطق سردسیر معمولاً در مردادماه برداشت عسل‌های طبیعی صورت می‌گیرد. به‌عبارت ساده می‌توان گفت چون شروع فصل زنبورداری در مناطق مختلف متفاوت است، درنتیجه زمان برداشت و تولید عسل نیز بسته به نوع آب‌وهوا تفاوت دارد.