این گیاه در اغلب نواحی معتدله آسیا، اروپا و شمال‌غرب آفریقا انتشار دارد. در ایران نیز بیش‌تر در استان‌های حاشیه دریای خزر، آذربایجان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، کرمان و فارس یافت می‌شود. مواد روئدین، مورفین، پارامورفین و نارکوتین و در ضمن دو ماده رنگی، لعاب، قند، صمغ، روژنین، اسیدرآدیک، و اسید پاپاوریک نیز در آن تشخیص داده شده است. میوه (گرزگیاه) این گل، برگ و ریشه گیاه نیز خواص دارویی دارند. گرزگیاه را چنانچه خراش داده یا تیغ بزنند شیرابه‌ای از آن خارج می‌شود که مخدر است و خواص دارویی دارد. معمولاً گل شقایق را به‌صورت دم‌کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند.
خواص درمانی شقایق سرخ
گیاه شقایق سرخ مسکن و مخدر ضعیف، خواب‌آور و آرام‌بخش، مسکن سرفه‌های مقاوم و خلط‌آور، ضدسیاه‌سرفه و تب‌بر، تسکین‌دهنده دردهای سیاتیک و ضدیرقان، نرم‌کننده سینه و ضدنفس‌تنگی، نرم‌کننده و ضدالتهاب، کاهنده ورم‌ها و ضدبرونشیت، معرق در ذات‌الجنب و ضد تب‌های دانه‌ای است؛ همچنین برای نزله‌های ششی، آنژین‌ها، بیماری‌های سینه، زکام، گلودرد و آسم نیز مفید است. در استعمال خارجی جوشانده گل شقایق به‌صورت غرغره التیام‌بخش ناراحتی‌های مخاط دهان است. خواص درمانی گرز و شیرابه موجود در آن نیز عبارتند از: مخدر، مسکن دردهای عمومی، آرام‌بخش، تقویت‌کننده بدن، ضدتب و خواب‌آور، به‌خصوص برای اشخاص مسن و کودکان. برگ و دانه سیاهرنگ داخل گُرز گیاه نیز تسکین‌دهنده حرارت کبد و قطع‌کننده سیلان رحم است. خواص برگ و تخم داخل کپسول شقایق سرخ از خشخاش معمولی (خشخاش تریاک) قوی‌تر است. شقایق در جامعه گیاهی به‌عنوان تریاک بی‌زیان معروف است، به‌دلیل این‌که آلکالوئیدهای سمّی در آن وجود ندارد.