اما مصرف سرانه کامل‌ترین غذای مرتبط با رشد و زیبایی یعنی شیر و فرآورده‌های آن در ایران چه میزان است؟ متأسفانه سرانه مصرف سالانه لبنیات در کشور حتی از متوسط مصرف 100 کیلویی جهان‌سوم هم کم‌تر و یک‌سوم اروپاست که این موضوع می‌تواند سبب افزایش شدید بیماری‌های مرتبط و هزینه‌های آن در سال‌های آینده شود. در سال 89 به‌دنبال تصویب قانون هدفمندی یارانه‌ها به‌سرعت دو اقدام ناگهانی بی‌حساب و کتاب انجام شد؛ اول قطع سهمیه آرد یارانه‌ای نان‌های باگت و ساندویچی و سه‌برابر شدن قیمت آن‌ها بود، سپس نیز یارانه عمومی شیرهای نایلونی قطع شد. با حذف یارانه نیم‌میلیارد دلاری شیر که معادل پول خرید چهار هواپیمای مسافری بود بسیاری ترجیح دادند تا با خرید چند شیر یارانه‌ای ماست و پنیر مورد نیاز خود را تولید کنند. به هرحال با این اقدام ضربه مهلکی به‌سرانه مصرف لبنیات وارد شد و البته بعدها هم طرح جایگزینی مطرح هم نشد؛ اما اکنون هم که اگر کسی هوس کند یک‌شیر استرلیزه کوچک بخرد باید دوهزار و 500 تومان یعنی معادل هشت کیسه شیر قبل از سال 89 بپردازد. پنیر و کره‌محلی حتی به کیلویی 30 تا 60 هزار تومان برسد و برخی اقلام لبنیات کارخانه‌ها هم قیمت‌های بالایی پیدا کرده و در یخچال مغازه‌ها چشم به راه مشتری است (شیرخشک پنج‌دلار). درحالی‌که در دهه 60 شیر، کره، پنیر و حتی ماست با کوپن توزیع می‌شد. اکنون که پس از مدت‌ها تأخیر قرار است توزیع کوپنی مجدداً در دستورکار قرار گیرد شایسته است با یارانه‌دارکردن شیر (حدود 200 میلیون دلار) دست‌کم به خانوارهایی که دارای بچه‌های کم‌تر از هفت‌سال یا اشخاص مسن و بیمار هستند به‌شکل هفتگی مقادیری شیر و لبنیات با نرخ تعادلی تحویل شود. توسعه مصرف اقلام لبنی تأثیر زیادی در اشتغال‌زایی کم‌هزینه و عمران روستایی دارد.
مجید ذوالفقاری - کارشناس و تحلیلگر بخش کشاورزی