عباس نظری در گفت‌وگو با «روسنا» تصریح کرد: اگر می‌خواهیم در بخش‌های مختلف کشاورزی اعم از زراعت، باغبانی، طیور، آبزیان و مانند آن به تولید واقعی و متناسب با نیاز کشور برسیم باید به شخصِ تولیدکننده اطمینان دهیم که اگر تولیداتش درپی بیماری‌ها، آفات و حوادث غیرمترقبه از بین رفت از زندگی ساقط نمی‌شود، تا به این طریق کشاورز با شهامت و با برنامه‌ریزی به تولید ادامه دهد. بنابراین نقش محوری بیمه در بقای تولیدکننده است و بقای امنیت غذایی هم در گروی وجود تولیدکننده است؛ یعنی اگر تولیدکننده‌ای وجود نداشته باشد امنیت غذایی هم وجود ندارد و باید تمام محصولات را از خارج از کشور وارد کنیم.

نظری در پاسخ به این پرسش که نقش دولت در حمایت از بیمه کشاورزی چگونه است، گفت: دولت همیشه و در همه حال، نهایت توان خود را در حمایت از بیمه کشاورزی به‌کار برده و خوشبختانه در کنار دولت، مجلس شورای اسلامی هم هیچ‌گاه مسأله بیمه را فراموش نکرده است. اگر تلرانس مالی این شرکت را مطالعه و مقایسه کنید، می‌بینید که از بدو تأسیس تا اکنون، هر سال چند هزار میلیارد تومان از طریق صندوق بیمه به بیمه‌شدگانی که اقدام به بیمه محصولات خود در بخش‌های مختلف کرده‌اند، غرامت پرداخت می‌شود. بنابراین اگر بیمه کشاورزی نبود چه ارگانی می‌توانست وارد این قضیه بشود؟ گفتنی است، سیل اخیر منطقه خوزستان، گلستان و غرب کشور کاملاً نشان داد که نقش بیمه چیست تا چه حد مهم است.

دولت و مجلس حامی همیشگی بیمه کشاورزی

وی اظهار داشت: دولت باوجود این‌که همیشه محدودیت‌هایی داشته، اما حرف اولش از کانال وزارت جهاد کشاورزی بحث توسعه کمی و کیفی بیمه محصولات کشاورزی بوده است. مجلس نیز همیشه نه تنها با پیشنهاد دولت موافقت کرده، بلکه حتی خود به منابع مورد نیاز بیمه افزوده است.

نظری خاطرنشان کرد: صندوق بیمه محصولات کشاورزی یک صندوق حمایتی است و نه یک صندوق انتفاعی و سودآوری، اما برخی این را اشتباه می‌گیرند و این سبب می‌شود صندوق به منابع لازم دسترسی پیدا نکند. باید بدانیم که فعالیت این صندوق حمایت از تولید است که درحقیقت حمایتی قانونی است که هم در داخل مورد پسند است و هم در سیاست اقتصاد جهانی قابل‌قبول است.

قائم‌مقام اسبق بیمه کشاورزی چشم‌انداز بیمه کشاورزی و افق پیش‌روی آن را امیدبخش ارزیابی کرد و گفت: اگر تلرانس مالی خسارتی که صندوق بیمه در عرض این سه‌دهه که از عمرش می‌گذرد، بررسی کنیم می‌بینیم که از کجا به کجا رسیده و چگونه کنار تولیدکنندگانی که از این چتر حمایتی استفاده کرده‌اند، قرارگرفته است. همچنین اعداد و ارقام نشان می‌دهد که اگر کمک‌های بیمه نبود تعداد عظیمی از کشاورزان در طول این سال‌ها از چرخه تولید خارج می‌شدند. براساس آمار درحال‌حاضر بالغ‌بر ۲۵‌درصد از نیروی انسانی ما در بخش کشاورزی مشغول است و غذای ۸۰‌ میلیون نفر توسط این افراد تأمین می‌شود. پس اگر بخواهیم تولیدی داشته باشیم که ضریب امنیت غذایی ما را بالا ببرد باید به کیفیت و کمیت بیمه محصولات کشاورزی برای جبران بحران‌ها یاری رسانیم و آن را توانمند ‌سازیم.